O klubie
Historia klubu
W styczniu 1950 roku wprowadzono strukturę sportu związkowego opartą o zakłady pracy, powołane zostają zrzeszenia sportowe branżowe, do których automatycznie przypisywane były kluby. Sulechowski klub od stycznia do czerwca 1950 roku występuje pod nazwą Zakładowy Klub Sportowy „Unia – Sulechowianka”, a od czerwca przystępuje do Zrzeszenia Ludowych Zespołów Sportowych. Ostatnie spotkanie pod egidą LZS drużyna rozgrywa w klasie wojewódzkiej (trzeci poziom rozgrywek) w Sulechowie 15 kwietnia 1951 roku. W latach 1945 – 1950 barwy Sulechowianki reprezentowało 179 zawodników.
Najwięcej 154 spotkania rozegrał Kazimierz Wojewoda, najskuteczniejszym zawodnikiem był Leszek Szostak, który (w latach 1945 -1949) trafił do siatki rywali 96 razy. Kilka spotkań w zespole (najprawdopodobniej odbywając służbę wojskową) rozegrał Władysław Soporek, który w towarzyskim meczu z Lechem Poznań (7:3) strzelił 4 bramki. Późniejszy dwukrotny reprezentant Polski, występujący w Legii Warszawa (1950 -1952) 14 meczów i 7 goli oraz w ŁKS Łódź (1954-1961) 161 spotkań i 75 bramek, z którym zdobył tytuł Mistrza Polski (1958) i został królem strzelców oraz wygrał w 1957 roku Puchar Polski.
22 kwietnia 1951 roku klub przystąpił do Zrzeszenia Sportowego „Ogniwo”, występując w klasie wojewódzkiej i zdobywając tytuł wicemistrza województwa zielonogórskiego (1951). Rozwiązany został 18 grudnia 1954 roku. Dwa zrzeszenia sportowe „Ogniwo” i „Spójnia” połączyły się 19 grudnia 1954 roku, tworząc Zrzeszenie Sportowe „Sparta”. Drużyna pod taką nazwą rywalizowała w rozgrywkach klasy „A” do sierpnia 1956 roku. Klub powraca do nazwy „Sulechowianka” w sierpniu 1956 roku i rozgrywa spotkania do września 1958 roku. W 1957 roku karierę piłkarską w wieku 48 lat zakończyła jedna z legend piłkarskich naszego miasta Eustachy Szumowski zawodnik, który rozegrał 780 meczów w swojej karierze.
We wrześniu 1958 roku dochodzi do połączenia dwóch klubów istniejących w mieście „Kolejarza” i „Sulechowianki” w wyniku, którego powstaje Zjednoczony Klub Sportowy „Zawisza”, który kontynuuje grę w klasie „A”. Kolejna legenda piłkarska Sulechowa, Leszek Szostak kończy swoją karierę w 1961 roku. Okazjonalnie wystąpił jeszcze w towarzyskim meczu z Legią Warszawa 1:5 (29 lipiec 1962r.), w którym zdobył honorową bramkę dla sulechowskiej drużyny, łącznie dla „Sulechowianki”, „Ogniwa” i „Zawiszy” strzela 113 goli. Był pierwszym w historii sulechowskiej piłki zawodnikiem, który nabyte przez lata doświadczenie boiskowe, potrafił przekazać swoim wychowankom, prowadząc jako trener różne zespoły „Zawiszy”, „Piasta” i „Lecha”.
Kolejne połączenie dwóch klubów WKS „Obra” Babimost i ZKS „Zawisza” powoduje, że zamiast spadku do klasy „B” drużyna awansuje do rozgrywek w lidze okręgowej, 2 sierpnia 1964 roku powstaje Zjednoczony Klub Sportowy „Piast” Sulechów. Drużyna rywalizowała w zielonogórskiej lidze okręgowej w latach 1964 -1969. Doszła do finału rozgrywek wojewódzkiego Pucharu Polski (1970) ulegając 0:1 Lubuszance Zielona Góra. W zespole występował (1964) Paweł Nowak, który w 1965 roku reprezentował barwy pierwszoligowej „Unii” Racibórz rozgrywając 13 meczów i zdobywając 3 gole na najwyższym szczeblu rozgrywek.
Klub ponownie doszedł do finału rozgrywek Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim w sezonie 1997/1998 już pod nazwą „Lech” (ustanowioną 24 września 1970 roku), przegrywając z Pogonią Świebodzin 2:3. Największy sukces zespół osiągnął w sezonie 2000/2001 jako „Lech Sulma” zdobywa mistrzostwo IV ligi, uzyskując awans do III ligi. Niestety pod pretekstem przestarzałej infrastruktury sportowej zrezygnował z awansu do wyższej klasy rozgrywkowej i dokonał fuzji ze Zrywem Zielona Góra (na podstawie uchwały zarządu klubu z dnia 7 lipca 2001 r.), poprzez połączenie klubów „uśmiercono” futbol w Sulechowie.
Od 2003 roku drużyna została reaktywowana i w kolejnych latach zdobywając awanse, dochodzi do poziomu ligi okręgowej, z której wycofuje się po sezonie 2006/2007. Po rocznej przerwie przystępuje do rozgrywek klasy „B”. Drużyna przez 10 lat bierze udział w rozgrywkach klasy „B” i „A” (w różnych sezonach). W 2018 roku uzyskuje awans do ligi okręgowej, gdzie występuje tylko jeden sezon. Po rocznej przerwie ponownie uzyskuje awans w 2020 roku, ale po roku spada do niższej klasy rozgrywkowej. Klub odnosi również sukcesy w rywalizacji zespołów młodzieżowych, zdobywając w 1986 roku tytuł mistrza województwa w kategorii trampkarz.
Marek Czerniawski to najbardziej utytułowany zawodnik, który występował w sulechowskiej drużynie (runda jesienna sezon 1999/2000), Mistrz Polski (1989/1990 i zdobywca Pucharu Polski (1987/1988) z Lechem Poznań, w którym rozegrał 64 mecze i zdobył 2 bramki. Ponadto na najwyższym szczeblu rozgrywek krajowych rywalizowali: Jerzy Wichłacz (wychowanek), bronił barw Zagłębia Lubin (1985/1986) w 16 meczach oraz Mariusz Wawrów (w Lechu runda wiosenna 2005/2006), który w Hutniku Kraków w sezonie 1996/1997 rozegrał 31 meczów, strzelając 1 gola. Na konsultację kadry U – 17 w 2013 roku powołany został wychowanek Przemysław Złamański.
Obecnie drużyna seniorów rywalizuje w klasie „B”, a liczne zespoły młodzieżowe w rozgrywkach Lubuskiego Związku Piłki Nożnej.
Historię klubu opracowano na podstawie materiałów zebranych do książki „80 lat piłki nożnej w Sulechowie. Od Sulechowianki do Lecha” wydanie, której planowane jest w pierwszym półroczu 2025 roku.
Zdjęcie nr. 1 – Ogniwo wicemistrz województwa (1951)
Zdjęcie nr. 2 – Eustachy Szumowski na ramionach kibiców
Zdjęcie nr. 3 – Sulechowianka
Nasi partnerzy
